Fantasy! 40 książek, które naprawdę warto przeczytać!

Fantasy – temat rzeka. Można zacząć od definicji, spierać się czy „Odyseja” i „Epos o Gilgameszu” to już fantasy czy jeszcze nie, czy raczej za datę jej powstania uznać należy rok 1930, gdy Robert E. Howard powołał do życia słynnego barbarzyńcę Conana z Cimmerii. Można zatracić się w dyskusji o podziale na podgatunki, wyliczać różnice między high fantasy, a dark fantasy, między epic fantasy, a heroic fantasy, ale… darujmy to sobie. Poniżej znajdziecie listę literackich perełek z szeroko rozumianej fantasy, bez zagłębiania się w szczegóły metodologiczne.

Książki, które warto przeczytać: Fantasy!

1. Joe Abercrombie, cykl „Pierwsze prawo”, 2006 r. (na ten temat rozpisałam się już tutaj)
2. Richard Adams „Wodnikowe Wzgórze”, 1972 r. Powieść dla dzieci i młodzieży z ekologicznym przesłaniem (Adams był urzędnikiem w Ministerstwie Środowiska). W roli głównej króliki, szukające nowego domu. Co ciekawe, grupa zwierząt ma ustaloną strukturę społeczną, wytworzyła swoją mitologię, przysłowia, a nawet poezję. W oparciu o książkę powstał film i serial animowany.
3. Peter S. Beagle „Ostatni jednorożec” (1968 r.) i inne tytuły np. „Pieśń oberżysty” (1993 r.)
4. Ewa Białołęcka „Tkacz iluzji”, 1997 r.  Zbiór opowiadań o Kamyku, głuchoniemym chłopcu, który wytrwale dąży do celu (szkoli się w iluzji dźwięku). Za opowiadania „Tkacz Iluzji” oraz „Błękit maga”, autorka otrzymała Nagrodę im. Janusza A. Zajdla
5. Terry Brooks, cykl „Magiczne królestwo”, 1986 r. Pewien prawnik kupuje magiczne królewstwo. Szybko  okazuje się, że w fantastycznej krainie nie wszystko wygląda tak sielankowo, jak to sobie nabywca wyobrażał. Fantasy na wesoło.
6. Orson Scott Card, cykl „Opowieści o Alvinie Stwórcy”, 1987 r. Większość czytelników kojarzy go jako „ojca” Endera i pisarza s-f, jednak cykl o Alvinie, siódmym synu siódmego syna, rozgrywający się w alternatywnej wersji dziewiętnastowiecznej Europy zdecydowanie zasługuje na uwagę.
7. Susanna Clark, „Jonathan Strange i Pan Norrel”, 2004 r. Czasy napoleońskie, Anglicy walczą z Francuzami nawet za pomocą magii. Powieść zdobyła Nagrodę Hugo, doczekała się też ekranizacji. Filmowy przedsmak wrażeń tutaj.
8. Glen Cook, „Kroniki Czarnej Kompanii”, 1984 r. Autor przekuł swoje wojskowe doświadczenie w pisarski sukces. „Kroniki…” to klasyk w swojej konwencji, bohaterem cyklu są najemnicy.
9. Joseph  Delaney „Kroniki Wardstone”, 2004 r.  Pisane z myślą o młodzieży, ale w ramach relaksu i dorośli mogą sięgnąć po kilka tomów z tego cyklu by poznać stracharza.
10. Dave Duncan, trylogia „Królewscy fechmistrze”, 1998 r. Doskonały trójksiąg o mężczyznach, którzy od małego przygotowywani są do służenia królowi lub wysokim dostojnikom jako bezwzględnie posłuszni szermierze.                                                                                                                
11. David Eddings, cykl „Belgariada”, 1982 r.
12. Steven Erikson „Malazańska Księga Poległych”, 1999 r. Mroczny cykl, pełen wojny i śmierci. Świat wykreowany przez Kanadyjczyka jest skomplikowany, bywa że czytelników zniechęca do lektury nadmiar faktów i szczegółów. Jest to jednak cykl niezwykły, mający wielu fanów.
13. Neil Gaiman, „Nigdziebądź” (1996 r.)  i inne tytuły. Czy Neila Gaimana trzeba jeszcze komuś przedstawiać? No właśnie.
14. Ursula K. Le Guin, cykl „Ziemiomorze”, 1968 r. Można nie lubić fantasy, ale „Ziemiomorze” trzeba znać.  Autorka opowiada o dojrzewaniu i dorastaniu przedstawiając losy młodego chłopaka, który szkoli się na maga. Niby taki sobie wyświechtany banalny motyw fantasy, ale jak to jest napisane! Znakomita literatura.
15. Robert E. Howard, cykl „Conan” (pierwsze opowiadania były publikowane od 1932 r.)
16. Robert Jordan, cykl „Koło Czasu”, 1990 r. Zakręcona i fascynująca historia o magi i odwiecznej walce dobra ze złem, 13 (jak na razie) tomów i dwóch autorów (po śmieri R.Jordana, cykl kończy Brandon Sanderson).
17. Guy Gavriel Kay, „Tigana”, 1990 r.  Włoski renesans w fantasy, rzecz ciekawa i oryginalna.
18. Feliks W. Kres cykl „Księga Całości”, 1995 r. Drugi tom pt. „Król Bezmiarów” został wyróżniony Nagrodą im. Zajdla.
19. Fritz Leiber, cykl „Saga o Fafrdzie i Szarym Kocurze”, 1970 r. Klasyk który warto poznać.
20. C.S. Lewis, cykl „Opowieści z Narnii”, 1950 r.
21. Scott Lynch, cykl „Niecni dżentelmeni”, 2006 r. Łotrzykowska fantasy. Cykl jeszcze nieukończony, a już znany.
22. George R. R. Martin, cykl „Pieśń Lodu i Ognia”, 1996 r. Jeśli komuś nie przypadł do gustu pierwszy tom,”Gra o tron”, to chyba należy uznać, że fantasy nie jest dla niego (no zdarza się przecież).                                                                                                                                                             
23.  Michael Ende, „Niekończąca się historia”, 1979 r.
24. China Mieville, „Dworzec Perdido”, 2000 r. Misternie opracowany świat, mroczne miasto i naukowiec zaprzątnięty swoją pracą. Powieść niezwykła, trudna do przyporządkowania do jednego nurtu. Dla jednych to fantasy, dla drugich sciene-fiction. Tak czy inaczej, lektura godna polecenia.
25. Peake Mervyn, „Tytus Groan”, 1946 r. Zamek całym światem – ciekawa koncepcja nieprawdaż?
26. Michael Moorcock, cykl „Elryk z Melnibone”, 1972 r.
27. Naomi Novik, cykl „Temeraire”, 2006 r.  O smokach inaczej (choć nadal bojowo). Miła i przyjemna lektura.
28. Terry Pratchett, cykl „Świat Dysku”, 1983 r. Ironicznie, inteligentnie i interesująco. Na pewno wiecie o co chodzi.
29. Mike Resnick, „Na tropach jednorożca”, 1987 r. Kryminał fantasy. Manhattan,  do biura prywatnego detektywa przychodzi elf i prosi o podjęcie śledztwa – zaginął jednorożec.
30. J. K. Rowling, cykl o „Harrym Potterze”, 1997 r. W teorii dla młodszych czytelników, w praktyce czytają i starsi.
31. Andrzej Sapkowski, cykl o „Wiedźminie”, 1993 r. O pewnym siwowłosym zabijace, który straszy wyglądem i dwoma mieczami. Kto nie zna ten trąba ; )
32. Michael Swanwick, „Córka żelaznego smoka”, 1994 r. Powieść nominowana do nagród Hugo,  Locus i World Fantasy.
33. Wit Szostak, „Wichry Smoczogór”, 2003 r. Fantasy i góralski folklor.
34. John Ronald Reuel Tolkien, „Hobbit” (1937 r.), „Władca Pierścieni” (1954 r.)  Dla jednych to wyśmienita literacka uczta, dla drugich nudziarskie opisy. Tak czy inaczej kamień milowy dla gatunku fantasy.
35. Robert M. Wegner, „Opowieści z meekhańskiego pogranicza”, 2009 r. Coś mocniejszego z krajowego rynku.
36. T. H. White, „Był sobie raz na zawsze Król”, 1938 r. 
37. Tad Williams, cykl „Pamięć, Smutek i Cierń”, 1988 r. Motyw wyprawy, niby już ograny na tysiące sposobów, a jednak… A jednak warto przeczytać!
38. Gene Wolf, cykl „Księga Nowego Słońca”, 1980 r. O pewnym niezwykłym kacie.
39. Roger Zelazny, cykl „Kroniki Amberu” (1970 r.), „Widmowy Jack” (1971 r.) 
40. Marion Zimmer Bradley „Mgły Avalonu” 1979 r. Autorka oddaje głos „kobietom króla Artura”. Cegła warta przeczytania.

Dla kilku tytułów młodzieżowych zrobiłam wyjątek i zamieściłam je na liście „Książki, które warto przeczytać: Fantasy”. Wiem, że sięgają po nie i dorośli czytelnicy.

Jeśli chcecie stać się ekspertami literatury fantasy, to mnóstwo informacji znajdziecie w „Rękopisie znalezionym w Smoczej Jaskini”, w którym to Andrzej Sapkowski w żartobliwy sposób tłumaczy „o co w tym wszystkich chodzi”. Warto też śledzić tytuły publikowane przez wydawnictwo Mag w serii „Uczta wyobraźni” i „Artefakty”.

PS. Pamięć płata figle, więc jeśli brakuje Wam w zestawieniu jakiegoś fajnego tytułu, to śmiało dopisujcie książki w komentarzach.

Aktualizacja:

Trochę czasu minęło, trochę książek i artykułów się przeczytało…

41. Peter V. Brett, „Cykl demoniczny” – trochę nierówny, ale i tak świetny cykl o walce ludzi z demonami i… ludzi z ludźmi. Chwyćcie za pierwszy tom – „Malowany człowiek” – i sprawdźcie

42. Brandon Sanderson cykl „Archiwum Burzowego Światła” – cztery wielgachne cegły z fantastyką na wysokim poziomie

– – – – – – – – – – – – – – –

Opublikowano: 16.05.16